czwartek, 30 listopada 2017

"Blizny pamięci - rzecz o Janie Karskim"



Dzisiaj o godz. 12.00 w Zamojskim Domu Kultury mieliśmy spotkanie z kolejnym tekstem kultury. Na nasze zmysły i emocje wpłynął spektakl w reżyserii Jerzego Zelnika. Bardzo poważnie!


„Blizny pamięci – rzecz o Janie Karskim” w reżyserii Jerzego Zelnika


30.11.2017 r. rozkoszowaliśmy się sztuką teatralną. Z inicjatywy Prezydenta Miasta Zamość Andrzeja Wnuka i Zamojskiego Domu Kultury oglądaliśmy spektakl „Blizny pamięci – rzecz o Janie Karskimi” w reżyserii Jerzego Zelnika.
„Blizny pamięci” to opowieść o jednej z najbardziej fascynujących postaci polskiej historii – Janie Karskim - żołnierzu, dyplomacie, emisariuszu, konspiratorze, wykładowcy, świadku historii, która na zawsze pozostawiła blizny w jego pamięci.
Opowiadał światu o największych przejawach zła i wielokrotnie niemal przypłacił życiem wierność swej misji. Starał się dotrzeć do największej rzeszy ludzi i poruszyć ich sumienia, ale o żadnym z odbytych spotkań nigdy nie powiedział, że było skuteczne, że przyczyniło się do uratowania choć jednego ludzkiego istnienia.

W rolę Jana Karskiego wcielili się Jerzy Zelnik i Sebastian Ryś (wnuk dowódcy akcji odbicia Karskiego z rąk Gestapo). (źródło tekstu: ZDK)

Serdecznie dziękujemy!


A.S.




środa, 29 listopada 2017

Animacja filmowa



Źródło filmu: www.youtube.com

Przed nami następny materiał - animacja poklatkowa. Zobaczcie sami. Od dzisiaj sami możecie tworzyć krótkie filmiki. Zachęcamy!!!

Animacja poklatkowa

Film animowany jest to film realizowany techniką poklatkową. Polega to na wykonywaniu zdjęć rysunkowi, sylwetce, lub nawet kukiełkom, a następnie wyświetla się je w sposób ciągły, co daje efekt ruchu. Ten proces ożywienia nieruchomego obiektu to właśnie animacja.

HISTORIA POWSTANIA ANIMACJI: 
Animacja poklatkowa (ang. Stop motion) jest jednym z najstarszych trików filmowych. W roku 1892 r. Emile Reynaud przeprowadził w Paryskim Theatre Optique pierwszą projekcję animowaną rysunków na ekranie za pomocą - praxinoscope.

Praxinoscope
Źródło grafiki: www.wikipedia.pl

Praxinoscope jest to urządzenie w formie bębna obrotowego, w którym znajduje się taśma filmowa, umożliwia to widzenie ruchomego obrazu. Był jednym z pierwszych przyrządów dla pokazów kinomatograficznych.

PIERWSZY FILM RYSUNKOWY:
Przełom nastąpił w 1906 roku, wtedy powstał pierwszy film rysunkowy na taśmie filmowej. Zabawne grymasy śmiesznych twarzy (Humorous Phases of Funny Faces) zostały stworzone przez Jamesa Stuarta Blacktona i jego firmę Vitagraph. Jego premiera miała miejsce 06 kwietnia 1906 r. Jest to film krótkometrażowy. Rozpoczyna się od ujęcia przedstawiającego rękę, rysującą kredą na tablicy postać mężczyzny. Pojawiają się postacie żeńskie, męskie, a nawet klaun tresujący psa. 

Walt Disney
Źródło grafiki: www.fanpop.com

W latach 30. amerykański reżyser i producent Walt Disney zorganizował w Hollywood wytwórnie produkującą filmy rysunkowe. Obecną wartość Disneya szacuje się na ponad 40 mld dolarów. Disney zyskał sławę dzięki tytułom takim jak "Królewna Śnieżka", "Pinokio", "Król Lew" czy też "Bambi". Oprócz pełnometrażowych filmów kinowych Disney produkował też serie krótkometrażowe z Myszką Miki, Kaczorem Donaldem, psem Pluto, Goofym itp. Dużą konkurencją dla Disneya okazała się wytwórnia filmowa "Metro - Goldwyn -Mayer" która swoją siedzibę ma w Beverly Hills w stanie Kalifornia. Wytwórnię tę możemy kojarzyć z Tommym i Jerrym. Studio Hanna - Barbera również okazało się być silną konkurencją dla Disneya, twórcy William Hanna i Josep Barbera wyprodukowali mnóstwo znanych seriali animowanych : "Pies Huckleberry", "Miś Yogi", "Scooby Doo","Pixie i Dixie", "Flinstonowie". W roku 1923 r. wytwórnia Warner Bros otworzyła oddział Warner Bros Animation. Do filmów, które tam powstały należą np. "Królik Bugs", "Kaczor Daffy", "Kot Sylwester i Tweety" oraz wiele innych.

EFEKTY SPECJALNE:
Wraz z upływem czasu niedoskonałości które były widoczne w animacji poklatkowej przestano łączyć. Miejsce animacji zastąpiły natomiast efekty specjalne tworzone komputerowo. Na specjalne wyróżnienie zasługuje film "Miasteczko Halloween" jego premiera miała miejsce w 1993 r. Otrzymał on nominację do Oscara w kategorii  "Najlepsze efekty specjalne".

ANIMACJA W POLSCE:
Pierwszy lalkowy film animowany nakręcił Władysław Starewicz w roku 1910 r. Najsłynniejsze polskie studio to Semafor w Łodzi. Powstawały tam filmy w wszelkich technikach animacji: lalkowej, rysunkowej, plastelinowej, wycinankowej i kombinowanej. Te wytwórnie możemy kojarzyć np z "Misiem Uszatkiem". Inne polskie i zasłużone studio to Studio Filmów Rysunkowych w Bielsku Białej, specjalizującej się w produkcji dla dzieci, postały tam znane seriale animowane, np . "Bolek i Lolek", "Reksio".

Źródła tekstu: 
- www.wikipedia,pl
- www.filmweb.pl 
- www.film.org.pl

Angelika, klasa 1 LW 




 


Spotkanie z pisarzem - Danielem Mrozem


LINK do filmu ze spotkania z D. Mrozem:
https://wetransfer.com/downloads/2c11666f652c476b38a755e2480a1eb320171216232136/9e53632858ab0d821062b3383489b4b720171216232136/5bda89




Wczoraj (28.11.2017 r.) uczestniczyliśmy w spotkaniu z pisarzem młodego pokolenia - Danielem Mrozem.  Wszystkimi zmysłami pochłanialiśmy wiadomości na temat literatury fantastycznej. Polecamy!


Spotkanie z pisarzem – Danielem Mrozem


28.11.2017 r. w szkolnej świetlicy mieliśmy okazję spotkać się z pisarzem młodego pokolenia – Danielem Mrozem. Świetlica szybko zapełniła się słuchaczami. Pisarz opowiedział nam o swojej najnowszej książce „Jaskółcze znamię – Zamach” napisanej w konwencji fantastyczno-kryminalnej.  Gość bardzo ciekawie opowiadał o warsztacie pisarskim, kosztorysie, wydawnictwie, cechach literatury fantastycznej. Współtowarzyszka pana Mroza przeczytała nam również obszerny fragment książki. Zadawaliśmy mnóstwo pytań, na które pisarz wnikliwie odpowiadał. Spotkanie zaliczamy do żywych lekcji z literaturą.

A.S.



Plakaty do filmu "Katedra" T. Bagińskiego


Prezentujemy Wam nasze efekty pracy z "Katedrą". Plakaty do filmu animowanego T. Bagińskiego są bardzo ciekawe. 




wtorek, 28 listopada 2017

Lekcja filmowa na bis - "Katedra" T. Bagińskiego


Za nami kolejna filmowa lekcja. "Katedra" T. Bagińskiego na bis! Odbyła się 28.11.2017 r.


Lekcja z filmem - "Katedra'' Tomasza Bagińskiego drugi raz


     28.11.2017 r. na lekcji języka polskiego (kl. 1 LPW) oglądaliśmy krótkometrażowy film animowany Tomasza Bagińskiego, który powstał w 2001 roku. Bagiński jest reżyserem, który zdobył liczne nagrody na międzynarodowych festiwalach filmowych. Jego "Katedra" została nominowana do Oscara w kategorii animowanych filmów krótkometrażowych. Akcja filmu rozgrywa się w przestrzeni kosmicznej. Podczas omawiania animacji zwróciliśmy szczególną uwagę na:
1. GATUNEK: jest to film trójwymiarowy, w którym występuje animacja komputerowa, czyli sztuka tworzenia ruchomych obiektów z wykorzystaniem komputerów.
2. KOLORYSTYKA: występuje kontrast kolorów, paleta ciepłych i zimnych barw. Na początku filmu jest wszechświat ogarnięty ciemnością. Po chwili widać jak słońce/gwiazda wyłania się zza jednej z ogromnych planet. Na końcu filmu następuje rozświetlenie katedry.
3. MUZYKA: początek filmu rozpoczyna się od spokojnych, delikatnych dźwięków, które po chwili milkną, słychać jedynie kroki bohatera (cisza). Po chwili w tle rozlega się chorał gregoriański, muzyka staje się szybsza i bardziej dynamiczna, jest nowoczesna, przez co wzbudza u odbiorcy wiele emocji. Po punkcie kulminacyjnym następuje przerażająca cisza.
4. GŁÓWNY BOHATER: mężczyzna, który przybył do katedry. Bohater wyglądem przypomina mnicha/wędrowca. Ma nietypowe ubranie przypominające strój rycerza. Jest sam w monumentalnym budynku. Jego atrybutem jest laska, którą rozświetla wnętrze katedry. Gdy wędrowiec dociera do przepaści, zza potężnej planety wyłania się gwiazda, której światło powoduje, że z ciała mężczyzny wyrastają pnącza roślin łączące go z katedrą. W ten sposób podróżny staje się częścią świątyni.
5. ŚWIATŁO: wytwarzane przez laskę bohatera sprawia, że posągi oplecione pnączami ożywają, poruszają się, a na ich twarzach zauważalny jest uśmiech oraz marszczenie nosa. Innym źródłem światła jest blask gwiazdy (bohater staje się kolejnym filarem katedry).
6. WYGLĄD KATEDRY: znajduje się ona na zboczu skały, jest potężna, a zarazem mała wobec wszechświata. Struktura przypomina splecione przez rośliny pnącza. Podłoże budynku stanowi suchy piasek. Wnętrze katedry wypełniają filary przypominające ludzi zaplątanych w łodygi. 
PODSUMOWANIE:
Filmowa "Katedra” różni się od klasycznej katedry gotyckiej, ponieważ w świątyni gotyckiej znajdują się witraże, zdobienia, wysokie okna oraz posadzka. Natomiast w świątyni przedstawionej przez Tomasza Bagińskiego nie ma witraży, okien, zdobień, a filary tworzą ludzie, posadzkę stanowi sucha ziemia, która pokazuje odbiorcy, że od wieków nikt w niej nie przebywał. Katedra symbolizuje sacrum, czyli gwiazdy, Boga oraz wiarę, natomiast ludzi, w tym wypadku samotny podróżny symbolizuje profanum, czyli to, co ludzkie. Świątynia jest łącznikiem między światem boskim a światem ludzkim. Można ją uznać za miejsce pogłębiana wiary. Film uświadamia nam, że ludzkie życie jest zagadką, nikt nie wie, co go czeka w przyszłości, jego los jest nieznany i wszystko może się wydarzyć. Człowiek w porównaniu do katedry jest niewielki, a w stosunku do wszechświata jest nikim, pozostawiony sam sobie, nie jest w stanie sobie poradzić.


Edyta S. i Agata S., klasa 1 LP


Zamojska Biesiada Literacka - spotkanie z Beatą Kozaczyńską + lekcja z filmem


Źródło filmu: www.youtube.com Dzieci Zamojszczyzny, 1999 TVRip XviD

Kolejne spotkanie z kulturą za nami! Uczestniczyliśmy w wykładzie historycznym z p. Beatą Kozaczyńską podczas Zamojskiej Biesiady Literackiej w Książnicy Zamojskiej. Poznaliśmy przejmującą historię Dzieci Zamojszczyzny. Widzieliśmy stare zdjęcia i wystawę. Koniecznie obejrzyjcie film o Dzieciach Zamojszczyzny. Naprawdę warto! Dyskutowaliśmy na temat filmu.


ZAMOJSKA BIESIADA LITERACKA 

BEATA KOZACZYŃSKA

„Byliśmy w transportach Dzieci Zamojszczyzny”



28 listopada (wtorek) 2017 r. o godz. 13.00 w Bibliotece Głównej Książnicy Zamojskiej uczniowie klas: 1 LPW (policyjno-wojskowa), 2 LPW (policyjno-wojskowa), 3 TZ (technikum żywienia i gospodarstwa domowego), 3 TAW (technikum architektury krajobrazu i technikum weterynarii) uczestniczyli w wykładzie historycznym dr Beaty Kozaczyńskiej „Byliśmy w transportach Dzieci Zamojszczyzny”. Podczas spotkania zaprezentowano także prezentację najnowszej książki p. Kozaczyńskiej o tym samym tytule, opisującej losy dzieci wywiezionych z terenów Zamojszczyzny w czasie akcji wysiedleńczej, prowadzonej przez Niemców w latach 1942 - 1943. Autorka swój wykład na bieżąco uzupełniała starymi fotografiami. Publikacja, wydana przez Narodowe Centrum Kultury w 2017 roku stanowi pokłosie spotkań autorki z osobami posiadającymi status Dzieci Zamojszczyzny i jej rozmów z nimi.

Spotkaniu towarzyszyła wystawa historyczna „Ocalone z transportów Dzieci Zamojszczyzny” dokumentująca losy dzieci wysiedlonych i ocalonych z transportów śmierci. Autorką scenariusza i kuratorem wystawy jest Beata Kozaczyńska, która od wielu lat zajmuje się tematem hitlerowskich wysiedleń mieszkańców Zamojszczyzny. Ekspozycja prowadzi przez wszystkie etapy tułaczki - wysiedlenie z rodzinnego domu, rozłąkę z najbliższymi i pobyt w obozie przejściowym w Zamościu, transporty, akcje ratowania dzieci m.in. przez społeczeństwo Warszawy, opiekę i pobyt w rodzinach zastępczych, szpitalach i placówkach opiekuńczych oraz powroty w rodzinne strony.

Beata Kozaczyńska - dr nauk humanistycznych, związana zawodowo z Uniwersytetem Przyrodniczo-Humanistycznym w Siedlcach (Instytut Edukacji). Autorka licznych artykułów naukowych i publicystycznych dotyczących problematyki martyrologii dzieci wysiedlonych z Zamojszczyzny w okresie okupacji niemieckiej. Pomysłodawczyni i realizatorka wielu projektów w tym temacie, dwukrotna stypendystka Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego, za działalność badawczo-naukową i popularyzatorską wielokrotnie nagradzana.

Autorka monografii pt. „Muzeum Regionalne w Siedlcach (1967-1999)” - pracy doktorskiej oraz książek dotyczących Zamojszczyzny: „Losy dzieci z Zamojszczyzny wysiedlonych do powiatu siedleckiego w latach 1943-1945”, „Ocalone z transportów Dzieci Zamojszczyzny” (wydanie polsko-angielskie), dwa tomy wspomnień i relacji pt. „Nie było kiedy płakać. Losy rodzin polskich wysiedlonych z Zamojszczyzny 1942-1943” oraz „Byliśmy w transportach Dzieci Zamojszczyzny”.
Źródło tekstu: H. Zielińska (Książnica Zamojska)

Warto nadmienić, że przed wykładem młodzież była także przed Pomnikiem Dzieci Zamojszczyzny w Zamościu.
Spotkanie z autorką można zaliczyć do prawdziwej lekcji historii i literatury oraz starej fotografii.

Dopełnieniem naszego spotkania była dyskusja o filmie dokumentalnym o Dzieciach Zamojszczyzny.


A.S i M. Ch

















poniedziałek, 27 listopada 2017

"Łagodna" S. Łoźnicy - recenzja

fragment 'Łagodnej" S. Łoźnicy 
Źródło filmu: www.youtube.com

Pamiętacie "Łagodną" z 6. przeglądu filmowego "Alchemia Kina" w CKF "Stylowy" w Zamościu? Mamy dla Was recenzję uczestników spotkania. Miłej lektury!


„Łagodna” 
 w reżyserii Siergieja Łoźnicy

Gatunek filmu: dramat
Produkcja: Francja, Holandia, Niemcy, Litwa (2017)


Pewnego dnia kobieta otrzymuje przesyłkę. Okazuje się, że to paczka, którą wcześniej wysłała do męża odsiadującego wyrok. Bohaterka nie jest w stanie uzyskać informacji o tym, dlaczego zarząd więzienia odrzucił przesyłkę. Decyduje się na podróż przez kraj. Pudło z wysłanymi rzeczami chce doręczyć osobiście mężowi i przy okazji go zobaczyć. Na miejscu (w więzieniu) okazuje się, że nie może tego zrobić, nie otrzymuje żadnego wytłumaczenia, a próba uzyskania jakichkolwiek informacji od urzędniczki kończy się zirytowaniem kobiety oraz pozostałych ludzi stojących w kolejce do jej okienka. Bohaterka wraca do więzienia kolejnego dnia, ale efekt jest podobny. Szybko znajdują się różne osoby oferujące pomoc, ale żadna z nich nie sprawia wrażenia kogoś godnego zaufania. Wbrew zdrowemu rozsądkowi, kobieta daje się im prowadzić w różnych kierunkach, biernie wykonując ich polecenia, co wynika z jej charakteru - pasywnej postawy na rzeczywistość. Ale czy aby na pewno?
Uważamy, że rola kobiety wetkniętej w aparat władzy rosyjskiej jest to bardzo dobra. W udręczonej twarzy aktorki (Vasilina Makovtseva) odmalowują się wszystkie uczucia, które towarzyszą odbiorcy podczas seansu. W coraz bardziej zmęczonych oczach, widać wyczerpanie, rozpacz, ale też pogłębiające się uczucie zrezygnowania. W nerwowo napiętych mięśniach widz dostrzega sygnały narastającej frustracji, która może zaowocować nagłym, ale bardzo intensywnym wybuchem, możliwy jednak jest też odwrotny scenariusz - wewnętrzna implozja, ostateczne wdeptanie bohaterki w ziemię i rozerwanie na strzępy resztek jej woli do walki z systemem i rzeczywistością.
Film Łoźnicy jest powolny, niełatwy, nieprzyjemny w kontakcie, bardzo ponury, odzierający ze złudzeń, a przez to fascynujący. Oniryczny, groteskowy finał wydaje się wprawdzie zbytnio oderwany klimatem od reszty historii, a do tego zbyt długi, ale oferuje on bohaterce substytut konkluzji w nieprzyjaznym świecie aparatu inwigilacji obywateli. Zbyt często odbiera on nadzieję na uzyskanie godności.
„Łagodna” to trudny film, ale godny polecenia.

Joanna, Ewelina, Angelika, klasa 2 LPW


Tomasz Bagiński



Kilka słów o Tomaszu Bagińskim. Nasze koleżanki przygotowały krótki materiał. Koniecznie przeczytajcie!


Tomasz Bagiński


Tomasz Bagiński urodził się 10 stycznia 1976 r. w Białymstoku.  Jest samoukiem, polskim rysownikiem, animatorem oraz reżyserem. Już od dzieciństwa odnajdywał się w rysowaniu. Właśnie wtedy zaczął rysować obrazkowe historie. Następnie z kartek przerzucił się na jego późniejsze podstawowe narzędzie pracy - komputer. Na nim zaczął bardziej wdrażać się i poznawać animacje oraz je tworzyć.
Porzucił studia architektoniczne w Warszawie dla robienia filmów.  Jego pierwszy film studencki „Rain” w 1998 roku wygrał kilka lokalnych nagród i stał się przepustką do firmy Platige Image. W tejże firmie zajął stanowisko dyrektora kreatywnego.
W latach 1999-2002 pracował nad swoim debiutanckim krótkometrażowym filmem „Katedra”, która w 2002 r. zdobyła główną nagrodę na największym festiwalu animacji i efektów specjalnych SIGGRAPH. Rok później film ten dostał nominację do Oscara w kategorii krótki film animowany. W 2004 r. zrealizował swój drugi film krótkometrażowy „Sztuka Spadania”.  Rok po tym dostał kolejną nagrodę SIGGRAPH, dzięki czemu stał się jedynym w historii twórcą, który dostał dwie główne nagrody. W 2009 r. na podstawie komiksu Mateusza Skutnika wyreżyserował kolejną krótkometrażową animację.
W przerwach między realizacją swoich autorskich projektów, pracuje nad efektami specjalnymi i animacją na potrzeby produkcji reklamowych i filmowych. Bagiński jest również autorem okładek do większości książek Jacka Dukaja.
3 maja 2012 r. przez prezydenta Bronisława Komorowskiego został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski „za wybitne zasługi dla polskiej i światowej kultury, za osiągnięcia w pracy twórczej i artystycznej”. 

Reżyser:
2016:„Hardkor 44”, „Operacja Bazyliszek”, „Twardowksy 2.0” , „Jaga”
2015: „Smok”, „Twardowsky”
2014: „Ambicja”
2010: „Animowana Historia Polski”, „Grunwald. Walka 600-lecia”
2009: „Kinematograf”, „Bieg”
2004: „Sztuka Spadania”
2002: „Katedra”
1997: „Deszcz”

Źródła tekstu: pl.wikipedia.org, www.filmweb.pl


Ola i Magda, Klasa 1 LPW

niedziela, 26 listopada 2017

Kolejna odsłona "Katedry" T. Bagińskiego - recenzja


Źródło:  www.youtube.com 
(Gwiazdy w Republice, odc. 12 T. Bagiński - Polak w Hollywood)

Kolejna odsłona Tomasza Bagińskiego. Przed Wami krótka recenzja o "Katedrze". Koniecznie obejrzyjcie wywiad z Tomaszem Bagińskim - "Katedra", "Wiedźmin", animacja!


„Katedra” Tomasza Bagińskiego


Film animowany ,,Katedra’’ Bagińskiego powstał w 2002 r. Animacja zyskała nominację do Oscara w kategorii krótki film anonimowany. Film trwa ponad 6 minut. Reżyser opowiada o człowieku, który znalazł się samotnie w katedrze przypominającej pnącza roślin. Tytułowa katedra ma wiele symboli. Wywołuje w pielgrzymie strach. Na ścianach monumentalnej budowli umieszczone są rozpoznawalne znaki epoki średniowiecza, lecz ruiny pokazują styl gotycki. Katedra stoi nad przepaścią. Wokół istnieje pustka. Przez cały czas widz odczuwa, że ma do czynienia z jakąś tajemnicą, że budowla nie jest zwykłą katedrą, a bohater ma w zwiedzaniu jakiś cel. Wędrowiec widzi sylwetki ludzi wtopionych w filary budowli, lecz gdy na twarze padają promienie światła, można ujrzeć ich odruchy, mimikę twarzy, uśmiech. Po pewnym czasie pojawia się blask (zza planety), który sprawia, że bohater upada na ziemię, po czym zaczynają wyrastać z niego gałęzie (pnącza roślin). Człowiek nie umiera, lecz staje się częścią katedry - kolumną.
Bagiński pokazuje w „Katedrze” pewien okres w życiu każdego człowieka. Gdy filmowy bohater przemierza katedrę, można uznać, iż przypomina sobie przeszłość. Patrzy na ogrom budowli. Wędrowiec jest prowadzony przez swoją laskę, która później zmieniła się, na potrzeby pielgrzyma, w latarnię oświetlającą mu drogę, żeby mógł bezpieczniej przejść. Prowadziła go przez różne ciemne zakamarki typowe dla średniowiecza. Ten sposób myślenia pozwala nam dostrzec jedną pewną rzecz, której możemy być pewni, iż śmierć czeka każdego człowieka.
Źródło tekstu: ida.filmaster.com


Natalia i Aleksandra, klasa 1 LP

piątek, 24 listopada 2017

"Katedra" T. Bagińskiego - kolejna recenzja


Źródło grafiki: artpapier.com

Ciąg dalszy rozważań o "Katedrze" Tomasza Bagińskiego. Kolejna krótka informacja o filmie napisana przez Wasze koleżanki. Zachęcamy do lektury!


,,KATEDRA” (THE CATHEDRAL)


„Katedra” to film animowany (2002 r.), nominowany do Oscara. Reżyser Tomasz Bagiński swoją filmową historię oparł na opowiadaniu (pod tym samym tytułem) Jacka Dukaja. Autor muzyki to Adam Rosiak. Scenariusz opracowali Tomasz Bagiński oraz Jacek Dukaj. Bohaterem filmu jest postać animowana - wędrowiec upodobniony wyglądem do rycerza. Akcja filmu odbywa się w dalekiej przyszłości (prawdopodobnie w kosmosie), ponieważ ukazane są: planeta, słońce oraz meteoryty.
Nastrój filmu krótkometrażowego jest mroczny i tajemniczy. Muzyka tworzy napięcie filmu (kończąc na przeraźliwej ciszy). Gdy akcja nabiera tempa, muzyka dopasowuje się stylem oraz dynamiką do czasu akcji. Efekty specjalne utworu zaskakują, ponieważ ukazane w materiale animowanym planety oraz galaktyki są elementem nadającym dziełu odpowiedni klimat.
Widz może odbierać, interpretować „Katedrę” na własny sposób. Można dostrzec głęboko utkwiony wątek wiary (rzut kadru na gwiazdozbiór). Natomiast postacie wtopione w filary tworzą jedność - w tym przypadku filary katedry są osobami, a światło – czynnikiem, który je ożywia. Tekst kultury zmusza widza do myślenia na temat świata, życia - osoby samotne, zagubione mogą być częścią czegoś wielkiego. Film jest krótki, trwa około siedmiu minut, więc warto jest poświęcić czas i obejrzeć go, a potem zastanowić się nad sensem egzystencji.


Wiktoria i Diana, klasa 1 TZ

środa, 22 listopada 2017

I etap II edycji Olimpiady Wiedzy o Filmie i Komunikacji Społecznej

Źródło grafiki: www.fn.org.pl

Za nami I etap II edycji Olimpiady Wiedzy o Filmie i Komunikacji Społecznej. Zobaczcie sami! 


I etap II edycji Olimpiady Wiedzy o Filmie i Komunikacji Społecznej


21.11.2017 r. o 12.30 w sali informatycznej nr 38 trzy uczennice naszej szkoły (Patrycja Jastrzębska z kl. 1 LW, Joanna Gancarz z kl. 3 TZ, Monika Naklicka z kl. 3 TZ) uczestniczyły w I etapie II edycji Olimpiady Wiedzy o Filmie i Komunikacji Społecznej. I etap polegał na wypełnieniu przez uczestników testu umieszczonego na platformie internetowej. Test składał się z 60 pytań jednokrotnego wyboru. Uczestnicy Olimpiady udzielali odpowiedzi na pytania zamknięte przez 60 minut. Tematyka pytań była bardzo różnorodna. Uczniowie musieli wykazać się wiedzą z zakresu wiedzy o filmie i komunikacji społecznej (np. osobowości polskiego kina, wkład Polaków w rozwój kinematografii na przełomie XIX /XX wieku, etyka i język przekazu dziennikarskiego, system medialny w Polsce, instytucje polskiego systemu medialnego). W całej Polsce test rozwiązywało 701 uczniów. Najwyższy wynik jednej z reprezentantek naszej szkoły wyniósł 50 % odpowiedzi. Warto nadmienić, że byliśmy jedyną z nielicznych szkół z województwa lubelskiego startującą w tak prestiżowej Olimpiadzie. Dziewczęta godnie reprezentowały naszą szkołę. GRATULUJEMY ODWAGI! („Dopóki walczysz jesteś zwycięzcą!”).
A.S.








wtorek, 21 listopada 2017

Plany filmowe - warsztaty edukacji filmowej

Warsztaty edukacji filmowej za nami - plany filmowe. Trochę teorii i praktyki przydało się - powtórka przed maturą ustną z języka polskiego (tzw. pytania z fotosem). Wasza koleżanka opracowała materiał dotyczący planów filmowych. Teraz już nie pomylicie ujęć :) Dziękujemy za zdjęcia i oczywiście Łucji za modeling :)


PLANY FILMOWE:

Totalny -  na zdjęciu widoczny jest cały krajobraz i postać, lecz nie jest ona rozpoznawalna.

 

Ogólny - nie jest widoczna twarz tylko postura; widoczne jest miejsce akcji.

 

Pełny - obejmuje całego bohatera.

 

Amerykański - ujęcie postaci od kolan w górę.

 

Średni - bohater przedstawiony od pasa po czubek głowy.

 

Półzbliżenie - popiersie, widoczna jest cała twarz. Można odczytać emocje.

 

Zbliżenie - bliskie ujęcie na jakiś element, np. na twarz

 

Detal - pokazuje elementy bardzo małe, lecz ważne.

 

Patrycja W., klasa 1 LW