Początki Sztuki Filmowej

Przed nami Olimpiada Wiedzy o Filmie i Komunikacji Społecznej. Już 21.11.2017 r. kilku uczniów z naszej szkoły sprawdzi swoją wiedzę w tym zakresie. Uwaga!!! W związku z tym mamy dla Was krótką powtórkę:)

Kilka słów o początkach sztuki filmowej w Polsce
 (polscy pionierzy kinematografii)

ü Kazimierz Prószyński:

- PLEOGRAF (1894) - będący jednocześnie kamerą zdjęciową i aparatem projekcyjnym; taśma celuloidowa z perforacją między poszczególnymi klatkami była przesuwana za pomocą specjalnego chwytaka, ząbków i tzw. ekscentryka (mimośrodu), wprawianego w ruch korbką;

- BIOPLEOGRAF (1898) – nowa wersja pleografu ze zmienną pracą dwóch obiektywów;

- krótkie filmy dokumentalne – krótkometrażowe (1902-1903): „Ulica Franciszkańska”, „Ślizgawka w Łomiankach”, „Polewacz polany”, „Aleje Ujazdowskie” oraz filmy inscenizowane „Mazur kostiumowy”, „Pan Twardowski”;

- pierwsza w Polsce wytwórnia filmowa Towarzystwo Udziałowe Pleograf (1901-1902);

- pierwszy polski film fabularny „Powrót birbanta” (1902);

- opracowanie metody synchronizacji dźwięku i obrazu filmowego;

- udoskonalenie aparatu filmowego – usunięcie drgań i migotania światła (1909);

- AEROSKOP (1910) – pierwsza ręczna kamera filmowa, używana m. in. przez frontowych operatorów brytyjskich w czasie I wojny światowej;

                              

                                            Aeroscop, foto: wikipedia/domena publiczna

- tani amatorski aparat filmowy Oko (1912);

- KINOFON (1913) urządzenie do odtwarzania dźwięku;

ü Piotr Lebiedziński:

- aparat/kamera zdjęciowa i projekcyjna (1893) – nie nadawała się do praktycznego nagrywania ze względu na zastosowanie w niej kliszy;

ü Jan Popławski:

- ZOOSKOP (1893-1896) – uniwersalny, bardzo silny obiektyw mikroskopowy, będący jednocześnie kamerą i projektorem;

ü Jan Szczepanik:

- barwny film małoobrazkowy (1898);

ü Aleksander Pruszko:

- system zapisu dźwiękowego na taśmie filmowej za pomocą komórki selenowej (1908-1909);

ü Mieczysław Wolfke:

- podstawy holografii (1920);

ü Bolesław Matuszewski:

- atelier żywej fotografii w Warszawie (ok. 1895) - pierwszy teoretyk kina;

- operator pracujący z braćmi A. i L. Lumiѐre (1896-1900);

ü Władysław i Antoni Krzemińscy:

- łódzki "Teatr żywych fotografii" - pierwsze stałe kino na ziemiach polskich w Łodzi (1899);

ü Aleksander Hertz:

- kino „Sfinks” w Warszawie (1906) - współzałożyciel;

- pierwsza polska wytwórnia filmowa „Sfinks” w Warszawie (1909).

A.S.