Lekcja filmowa w kl. 3 TARM - "Józef Czechowicz" - film dokumentalny

17.05.2018 r. w klasie 3 TARM odbyła się lekcja filmowa z filmem dokumentalnym "Józef Czechowicz"

Lekcja filmowa w klasie 3 TARM - "Józef Czechowicz"

Dnia 17 maja 2018 r. oglądaliśmy film dokumentalny o życiu i twórczości Józefa Czechowicza. Dowiedzieliśmy się, jakie tematy podejmował w swej poezji oraz jakie cechy awangardowej poetyki odnajdziemy w jego utworach. Dodatkowo materiał był ilustrowany fragmentami muzycznymi w wykonaniu Marka Grechuty i zespołu Anawa, co pozwoliło każdemu z nas zapoznać się rolą muzyki w filmach. Życiorys Czechowicza przybliżyli, m. in.: prof. Jacek Trznadel, prof. Wiesław Paweł Szymański oraz  prof. Tadeusz Kłak. Dzięki nim dowiedzieliśmy się, że poeta urodził się w 1903 roku w Lublinie w niezamożnej rodzinie, trapionej przez pasmo nieszczęść. Pierwszy dom poety, w którym się urodził i mieszkał wraz z rodzicami oraz dwójką rodzeństwa – starszym bratem Stanisławem i z siostrą Katarzyną – znajdował się w Śródmieściu, przy ulicy Kapucyńskiej. Czechowicz ukończył w Lublinie rosyjską szkołę elementarną, następnie zaś siedmioklasową Szkołę Miejską. Wybrał zawód nauczyciela; był absolwentem Lubelskiego Seminarium Nauczycielskiego oraz Wyższego Kursu Nauczycielskiego w Lublinie (1924–1925), ukończył także Instytut Pedagogiki Specjalnej w Warszawie.Praca w zawodzie nauczyciela była dla Józefa wyzwaniem i pasją, czymś co dawało mu ogromną satysfakcję. O jego zaangażowaniu w działalność na rzecz dzieci świadczy fakt, że współredagował pisma „Płomyk” i pisał wiersze dla najmłodszej części społeczeństwa, mimo to najwięcej osiągnął pracując w redakcjach „Pion”. Debiut literacki poety przypadł na rok 1923, właśnie na łamach „Reflektora”, natomiast pierwszy tomik poezji„Kamień” ukazał się w roku 1927. Później Czechowicz publikował już systematycznie, m.in. tomy wierszy „Dzień jak co dzień” (1930) i„Ballada z tamtej strony”(1932). We wrześniu 1933 roku Czechowicz opuścił rodzinny Lublin i przeniósł się do Warszawy i tam współredagował pisma „Płomyk” i „Płomyczek”, a także pisał wiersze dla najmłodszej części społeczeństwa. Mimo to najwięcej osiągnął pracując w redakcjach „Pion” i „Reflektor”. Na początku wojny powrócił do rodzinnego miasta. 9 września 1939, przebywając w zakładzie fryzjerskim, zginął podczas bombardowania,w okolicznościach łudząco przypominających śmierć podmiotu lirycznego w wierszu „Żal”, a jak podają źródła zidentyfikowany został po słowniku podpisanym jego nazwiskiem. Ku czci polskiego poety, na miejscu jego śmierci, wybudowano pomnik upamiętniający jego podobiznę.Pamiętamy jednak, że poeta, jak każdy człowiek, miał nie tylko życie publiczne, pełne sukcesów i debiutów, ale także prywatne przepełnione upadkami i strachem. Czechowicz nie miał łatwego dzieciństwa, ani też młodości. Bał się chodzić na grób ojca, gdyż to wywoływało w nim lęk przed kresem życia. Krążą plotki o jego rzekomej próbie samobójczej wywołanej nieszczęśliwą miłością. Pomimo że lubelski fotograf był dość towarzyską osobą, miewał ciche dni, i odcinał się nawet od Czesława Miłosza, z którym był dość mocno związany.Przechodził kryzys związany ze skandalem, wywołany spekulacjami o rzekomej homoseksualności, na co dowodem miał był utwór „Hildur, Baldur i czas”. Żył ciągłym strachem i obawą przed chorobami psychicznymi, które występowały w jego rodzinie. Poeta cierpiał na rozdwojenie jaźni, a rozszczepiona psychika sprawiała, że miał różne osobowości. Mężczyzna miewał widzenia i różne obsesje, co wpływało na jego poezje, w której pojawiał się oniryzm i wizyjność. Odczuwał stałą wszechobecność śmierci, która wydawała mu się nieodpartą oczywistością. Niewątpliwie twórczość Józefa Czechowicza miała w sobie coś proroczego, gdyż zginął w miejscu swojej pierwszej wizji. Dwoistość widzenia świata stanowi integralną właściwość jego poezji, dlatego też zawiera tam arkadyjską wizję świata, która przeradza się w katastrofizm. Dualizm poezji Czechowicza widoczny jest w każdym jego utworze, wyraźne widać też trzy mity: arkadyjski, śmierci i katastrofy, które wytyczają plan jego świata wyobraźni.Wiersze Czechowicza są powrotem do postaci mitu, a słowa tj. magia, zaklęcie utożsamiają się z rzeczą i działaniem. Główną cechą poezji Czechowicza jest jej muzyczność, która różniła go ona od innych poetów awangardowych. W warstwie formalnej jego poezja cechuje się uproszczoną i rozluźnioną składnią, całkowitą rezygnacją z interpunkcji i dużych liter, pomimo to utwory Czechowicza są na swój sposób wyjątkowe, a co najważniejsze mają charakter ponad czasowy. Cała klasa była zaintrygowana filmem biograficznym o lubelskim poecie, a także wieloma aspektami z jego życia i twórczości, o których dyskutowaliśmy. Ekranizacja przypadła każdemu z nas do gustu i sprawiła, że na długo zapamiętamy historię Józefa Czechowicza.

Agata B., klasa 3 TA