Wyróżniona wolontariuszka

Wyróżniona wolontariuszka

Jagoda Regulińska

Stowarzyszenie Zamojskie Centrum Wolontariatu i Zamojskie Forum Inicjatyw Społecznych zorganizowało 10 grudnia 2018 r. GALĘ INICJATYW SPOŁECZNYCH łączącą GALĘ WOLONTARIATU, GALĘ KONKURSU NA „INICJATYWĘ POZARZĄDOWĄ ROKU" i JUBILEUSZOWĄ GALĘ STOWARZYSZENIA ART AVANTI. Jagoda Regulińska – uczennica klasy 2 LP (klasy policyjnej) otrzymała wyróżnienie podczas tegorocznej Gali Wolontariatu w Osiedlowym Domu Kultury „Okrąglak” w Zamościu za zaangażowanie, entuzjazm, poświęcony czas i pracę na rzecz potrzebujących, za efektywne uczestnictwo w życiu społeczności szkolnej i lokalnej oraz właściwe rozumienie misji społecznej, jaką jest wolontariat.
Jagoda kolejny rok działa na rzecz Książnicy Zamojskiej im. Stanisława Kostki Zamoyskiego, bierze czynny udział w zajęciach z dziećmi i młodzieżą, uczestniczy również w wydarzeniach kulturalnych organizowanych przez bibliotekę.
Serdecznie gratulujemy!

A.S.

Filmowe świąteczne życzenia od klasy 2 LPW

Filmowe świąteczne życzenia od klasy 2 LPW!⛄⛄⛄⛄⛄⛄⛄⛄⛄

Wigilia klasowa kl. 2 LPW

21.12.2017 r. w klasie 2 LPW odbyła się klasowa Wigilia. Obejrzyjcie kilka zdjęć i dwa filmiki! Życzymy Wszystkim zdrowych, radosnych Świąt Bożego Narodzenia :) ⛄⛄⛄⛄⛄⛄⛄⛄⛄⛄⛄⛄⛄⛄⛄⛄⛄⛄⛄⛄⛄

Maraton filmowy

Dzisiaj, tj. 20.12.2018 r. w naszej szkole (w sali nr 17) odbył się maraton filmowy. W przedświątecznej projekcji filmów uczestniczyły klasy: 1 LPW, 2 LPW, 3 TZ, 3 TARM, 4 TGW, 4 TAM.

Przedświąteczny maraton filmowy

20.12.2018 r. w ramach działań ogólnopolskiego projektu edukacyjnego Filmoteka Szkolna. Akcja! w sali nr 17 odbył się maraton filmowy. W filmowym spotkaniu uczestniczyły klasy: 3 LPW, 2 LPW i 4 TZ.
W maratonie filmowym (trwającym kilka godzin) młodzież oglądała bardzo interesujące i ambitne filmy: „Dżumę” L. Puento, "Sól ziemi czarnej" K. Kutza oraz „Przy torze kolejowym” A. Brzozowskiego. Filmy są przykładami tekstów kultury, do których można nawiązać na egzaminie dojrzałości z języka polskiego. Oczywiście podczas maratonu nie odbyło się bez dyskusji nad różnymi motywami (ojciec, rodzina, Polska, choroba, śmierć, itp.).

A.S.

Debata filmowa "Pamięci Kazimierza Kutza"

Dzisiaj, tj. 19.12.2018 r. w naszej szkole (w sali nr 17) odbyła się debata filmowa "Pamięci Kazimierza Kutza".

Debata filmowa

"Pamięci Kazimierza Kutza"

19.12.2018 r. w ramach działań ogólnopolskiego projektu edukacyjnego Filmoteka Szkolna. Akcja! w sali nr 17 odbyła się debata filmowa „Pamięci Kazimierza Kutza”. W debatę włączyły się klasy: 4 TARM i 1 LPW.

Młodzież przygotowała informacje o Kazimierzu Kutzu – polskim reżyserze, który zmarł 18.12.2018 r. Na początku debaty młodzi ludzie wymienili się spostrzeżeniami na temat istotnych dokonań filmowych artysty oraz cech jego twórczości.

Punktem kulminacyjnym spotkania okazał się film "Sól ziemi czarnej". Uczniowie w trakcie i po projekcji filmu wymieniali się spostrzeżeniami na temat głównych wątków, m. in. dom, rodzina, tradycja, historia, patriarchat, kultura regionalna, patriotyzm, walka, ojciec, bracia, miłość romantyczna, sielanka, Polska – polskość, regionalizm, dialektyzacja, Śląsk, kopalnia, wróg, zwierzę, śmierć, itp.

Zwieńczeniem debaty okazał się medialny wykład prof. Krzysztofa Kornackiego (Warszawa 2014, Akademia Polskiego Filmu).

https://www.youtube.com/watch?v=y1IYXurpmjs

A.S.

Wystawa kina czechosłowackiego i produkcji czecho-słowackich oraz Konkurs recytatorski - finał 22. Jesiennego Konkursu Recytatorskiego w turnieju wojewódzkim w Lublinie

Wystawa kina czechosłowackiego i produkcji czecho-słowackich 

oraz

wyróżnienie dla Klaudii Frań w turnieju wojewódzkim22. Jesiennego Konkursu Recytatorskiego„Narodziny światów – fantastyka w literaturze” w Lublinie

             Dn. 12.12.2018 r. jury w składzie: Grażyna Jakubecka – aktorka Teatru im. Juliusza Osterwy w Lublinie, Dorota Julianna Mościbrodzka – poetka, fotografka, kustosz Wojewódzkiej Biblioteki Publicznej im. H. Łopacińskiego w Lublinie oraz dr hab. Rafał Szczerbakiewicz – adiunkt w Instytucie Filologii Polskiej UMCS, literaturoznawca i filmoznawca ogłosiło wyniki turnieju wojewódzkiego 22. Jesiennego Konkursu Recytatorskiego „Narodziny światów – fantastyka w literaturze” w Centrum Kultury w Lublinie.

Klaudia Frań – uczennica klasy 2 LP (klasy policyjnej) i jednocześnie członkini koła recytatorskiego otrzymała wyróżnienie.

            Klaudia w nagrodę otrzymała dyplom, książkę i powerbank. Przypominamy, że recytatorka podczas eliminacji wojewódzkich w listopadzie 2018 r. bardzo emocjonalnie interpretowała fragmenty powieści „Naznaczeni śmiercią” V. Roth. Warto nadmienić, że poziom interpretacyjny tegorocznych tekstów był bardzo wysoki.

            Przed ogłoszeniem ostatecznego wyniku Klaudia w Centrum Kultury w Lublinie obejrzała dwie wystawy: „Żywą historię przedsiębiorczości Lublina” oraz „Różowe sny” – wystawę plakatów kina czechosłowackiego i produkcji czecho-słowackich.

 Klaudii serdecznie gratulujemy sukcesu!

 A.S.

 http://ck.lublin.pl/wp-content/uploads/2018/12/22-JKR-protok%C3%B3%C5%82-wojew%C3%B3dztwo.pdfhttp://www.wok.lublin.pl/index.php?item=jesienny-konkurs-recytatorski 

Lekcja edukacji filmowej w klasie 4 TARM

LEKCJA EDUKACJI FILMOWEJ W KLASIE 4 TARM"Sól ziemi czarnej" - Kazimierz Kutz

W dniu 19.12.2018 r. wzięłam udział w lekcji edukacji filmowej. Temat był ściśle powiązany z filmem ''Sól ziemi czarnej'', reżyserii Kazimierza Kutza. Data premiery miała miejsce 6 marca 1970 r. Polski film fabularny, to pierwsza część tzw. "Tryptyku śląskiego" Kazimierza Kutza. Na tle starych rycin, kartek pocztowych, plakatów propagandowych z czasów plebiscytowych i finalnego zdjęcia żyjących powstańców, przedstawiana jest historia Ślązaków i specyfika tej społeczności. Miała ona charakter głównie robotniczo-chłopski. Ślązacy przez wieki czuli się Polakami — „Ten lud szedł ku Polsce”. Wykorzystywani przez obcych, w trakcie powstań śląskich, pokazali „próby odwagi, patriotycznej żarliwości i żołnierskiej dyscypliny”. Zadaniem ich było mówienie światu o istnieniu ludu polskiego na krańcach imperium pruskiego. Rok 1919 i 1920 to czas nieudanych potyczek z Niemcami. Zoorganizowani Ślązacy, chcąc to zmienić w 1921 r., staczają walkę o wolną Polskę. Można ten fragment uznać za wprowadzenie do całości.
Olgierd Łukasiewicz, jako Gabriel Basista, pragnąc iść na powstanie wraz z braćmi, na kolanach, prosi ojca o zgodę. Najmłodszy syn składa przysięgę i zostaje członkiem Polskiej Organizacji Wojskowej. W czasie strzelaniny Gabriel zauważa piękną blondynkę, w której się zakochuje. Następnie Gabriel po kryjomu przekracza granicę bez rozkazu i kradnie mundur niemiecki, zrzucając Niemca z roweru. Udaje mu sie przebywać na stronie wroga (tylko dlatego że potrafi posługiwać się komunikatywnie w języku niemieckim).  Skradając się, przez okno zauważa ukochaną, gdy ona wychodzi bez opamiętania całują się. Wrzucając bombę do budynku niemieckiego, ucieka. Przez chwilę patrzy na swoich bliskich, zaglądając przez szybę do domu rodzinnego. Widzi zmartwioną matkę, która skubie gęsi i zapracowanego ojca. Nie trwa to długo i wraca na stronę niemiecką.
Ukrywa się w pokoju starszej, schorowanej kobiety. Po raz kolejny zauważa dziewczynę i całuję ją. Gabriel bierze kilka kropel na serce od chorej i zastraszony strzałami z karabinu ucieka na stronę Polską. W czasie odpoczynku Ślązacy siedzą przy płotach, piją wodę i jedzą ziemniaki z misy. Rozgrywa się scena, gdzie kobieta mówi swojemu mężowi, aby szedł na powstanie i nie robił jej wstydu. Zauważyć można, że niechęć do walki to brak męstwa w oczach kobiet. Gabriel Basista włamuje sie do wieży, patrząc przez lunetę, widzi graniczną rzekę, słup graniczny z orłem w koronie, maszt z polską flagą i żołnierzy ubranych w polskie mundury. Kolory są intensywniejsze, dominują zieleń i błękit. Towarzyszy temu muzyka ilustracyjna, dodatkowo tworząc nastrój. Cała scena może pokazywać marzenie Ślązaków o Polsce. Jej piękno zewnętrzne może obrazować przekonanie o tym, jak pięknie się w niej żyje.
Widząc nadchodzących Niemców, Polacy uciekają do domów. Czas spotkania z bliskimi to długo oczekiwana chwila. Kobiety cierpliwie czekają w domu i ciesząc się obejmują swych ukochanych. Jednak nie zawsze wszyscy wracają, dlatego zauważyć można obraz zrozpaczonej kobiety, która płacze w ręce i nie widzi dla siebie miejsca. Polacy robią barykady z rzeczy codziennego użytku, takich jak: stare łóżka, szafy, szafeczki. Podczas strzelaniny przyjeżdża porucznik Stefan Słowiński, który uciekł z Koszar z Krakowa. Przyjechał, aby walczyć w powstaniu, zwracał się do innych "Proszę pana", ale Ślązacy nie godzili się na to, nie uważali się za lepszych. Porucznik, rozkazując gotowość strzału, zostaje postrzelony w głowę i umiera. Odbywa się pogrzeb, wokół trumny niezliczona ilość rozpalonych świec, śpiew pieśni patriotycznych. Piosenka powstańcza to niezgoda na dalszą pracę dla Niemców, chęć walki i akceptacja śmierci w imię idei wolności. Zauważyć tutaj można stosunek do wartości życia ludzkiego. Mimo wojny jest czas na ostatnie pożegnanie. Ślązacy, siedząc w rowach, które sami wykopali, atakują Niemców. Gabriel wbija polską flagę i widzi po raz kolejny pielęgniarkę, w której się zakochał. Ojciec Gabriela Basisty walczy z Niemcami ze swojego domu, mówi "Tu jest moja Polska". Gdy jego mieszkanie ulega zniszczeniu, sam przejmuje rolę kobiety – gotuje powstańcom. Wszystkim walczącym donosi zupę w misach - zalewajkę. Co ważne, nie wstydzi sie tego, jest dumny, że może pomóc potrzebującym ludziom. Głodni powstańcy jedzą z apetytem, gdyż są wycieńczeni po walce z wrogiem. Z kawałków koszuli robią bandaże na rany. Do scen śmiesznych zaliczyć można sytuację, gdzie kura stojąca na środku przywoływana jest do obu stron walczących. Ze względu na panujący głód, kura jest pożądanym obiadem.
Ślązacy zdobywają drób. Czas przerwy do walk nie trwał długo, jednak był czas na pochowanie poległych za ojczyznę. Pogrzeb nie był huczny, aby nie zdradzić swojego położenia wrogom. Zaraz po pochówku, bomby chowano w dziury co pół metra - ładunek wybuchowy na Niemców. Niemcy nadchodzą, bomby wybuchają, muzyka narasta. Ślązacy przemieszczają się na drugą stronę płynąc przez wody. Przywódca ogłasza koniec powstania. Wszyscy piszą testamenty, swoje ostatnie życzenia, na małych karteczkach. Kiedy Ślązacy widzą jeszcze szansę na wygraną, atakują Niemców. Jednak próba ataku kończy się śmiercią wielu ludzi. Muzyka to słowa matki, która wyraża swoją rozpacz za synem. Zadaje sobie pytanie, gdzie jest jej ukochany syn i dlaczego ludzie są tacy podli, że muszą zabijać swoich braci. Gabriel zostaje przeniesiony do Polski (na noszach, przez cztery kobiety). Utwór kończy się w chwili, kiedy Gabriel z pomocą swoich najbliższych trafia w ręce doktora, który sprawuję nad nim opiekę.

Film "Sól ziemi czarnej" Kazimierza Kutza bardzo mi się podobał. W języku bohaterów niewiele jest germanizmów obecnych w gwarze śląskiej. Kazimierz Kutz podkreślił staropolski i regionalny charakter języka Ślązaków, stosując formy różne od ogólnopolskich fonetycznie czy gramatycznie ''lej go'', ''a kaj macie galoty''. Muzyka doskonale odzwierciedlała klimat danej chwili, prowokowała do refleksji, namysłu. Moją szczególną uwagę przykuła postać ojca Gabriela Basisty, który mimo swojej dumy (walczył w swoim domu, w swojej „ojczyźnie”), potrafił przybrać rolę kobiety i z wielką chęcią wspomagał powstańców w chwilach głodu, częstując ich zalewajką. Dla niego zaszczytem było, że jego dom będzie miał strategiczne znaczenie. W filmie jest ukryta wielka tęsknota za dobrym i własnym państwem.
Moim zdaniem, w latach sześćdziesiątych, w PRL-u, film ten, budził Polaków z patriotycznego letargu. Wtedy miało się alternatywę — albo ulec oficjalnemu patriotyzmowi, obejmującemu cały obóz ze Związkiem Radzieckim na czele, co dla większości Polaków było niemożliwe, albo tkwić w patriotycznym uśpieniu. Film Kutza sięgnął głębokich pokładów patriotyzmu w człowieku. Myślę, że jeszcze nie raz wrócę do ekranizacji "Sól ziemi czarnej'', gdyż tematyka filmu przypadła mi do gustu. Śmiało mogę polecić innym rówieśnikom obejrzenie go i zachęcić do głębokich refleksji, aby poznać smak chęci zwycięstwa Polaków i docenić wartość egzystencji ludzkiej.
Angelika G., klasa 4 TARM

Źródła: https://pl.wikipedia.org/wiki/S%C3%B3l_ziemi_czarnej ;  http://edukacjafilmowa.pl/sol-ziemi-czarnej-3/ ; własne refleksje

Lekcja edukacji filmowej w klasie 4TZ

LEKCJA EDUKACJI FILMOWEJ W KLASIE 4 TZ"SÓL ZIEMI CZARNEJ"

19 grudnia 2018 moja klasa 4 TZ wzięła udział w lekcji edukacji filmowej na temat filmu pt. ,,Sól ziemi czarnej” w reżyserii Kazimierza Kutza. Główną rolę zagrał wszystkim znany Olgierd Łukaszewicz. Szczególną uwagę zwróciliśmy na język i dialektyzację oraz na takie motywy jak wojna, rodzina, ród, brat czy gloryfikacja, co na pewno było powtórką przed egzaminem dojrzałości.
„Sól ziemi czarnej” to polski film fabularny, którego akcja rozgrywa się w czasie drugiego powstania śląskiego, w 1920 roku. Gabriel Basista, 17-letni chłopak i jednocześnie główny bohater, wraz z 6 swoimi braćmi dołącza do powstańców, dla których obrona ojczyzny jest najważniejsza. W filmie występuje patriarchalny układ rodziny - każdy z synów podlega woli ojca, a za nieposłuszeństwo są oni bici, przy czym nie wyrażają sprzeciwu. Gabriel po dostaniu pozwolenia od ojca na pójście na powstanie wraz z braćmi, składa przysięgę w Polskiej Organizacji Wojskowej. Ojciec zostaje i broni domu, podczas gdy inni walczą w okopach, pomaga jednak w powstaniu, karmiąc powstańców zalewajką, a następnie strzelając do Niemców z poddasza. Kobiety w filmie są postaciami epizodycznymi. Jedną sytuacją, w której występuje dziewczyna to moment, w którym jeden z braci Basistów zakochuje się w sanitariuszce. Motyw miłości przeplata się co jakiś czas w fabule. Gabriel w czasie powstania kradnie niemiecki mundur i przekrada się do osady opanowanej przez Niemców, aby móc zobaczyć ukochaną. W kolejnym dniu dokonuje brawurowej akcji - zrzuca jednego z Niemców z dachu. Podczas walk wręcz Gabriel pyta retorycznie: „Czemu nam Polska nie pomogła?”.  Oddział podejmuje próbę przedarcia się przez granicę.
Złapanych powstańców Niemcy rozstrzeliwują na placu. Niemiecka sanitariuszka szuka wśród trupów ukochanego. Tymczasem siostry przenoszą rannego Gabriela do Polski, gdzie w wizyjnej scenie spotyka się z innymi powstańcami.
Uczniowie zwrócili uwagę na takie elementy filmu jak przeplatanie akcji widokiem tytułowej ziemi czarnej, czy momenty zmiany kolorów: na początku są one żywe, różnobarwne, kiedy bracia idą na powstanie kolory zmieniają się na czarno białe.
 Joanna G, 4TZ

Lekcja edukacji filmowej - klasa 1 LPW "Nuggets"

Dzisiaj, tj. 17.12.2018 r. w klasie 1 LPW krótkometrażowy film "Nuggets" zainspirował młodzież do dyskusji nad używkami i toposami - rzeczywistość w świecie postaci literackich. To kolejna lekcja z filmem "Nuggets". 

„Nuggets” jako tekst kultury

,,Nuggets'' (reż. Andreas Hykade) to mądra, krótka animacja pokazująca wpływ uzależnienia na czyjeś życie.     Bohaterem jest mały ptaszek, który idzie na spacer, a na swojej drodze napotyka złote/żółte bryłki.  Początkowo omija bryłkę, która jest pyszna. Okazuje się, że jest zbyt smaczna, aby się oprzeć i następną napotkaną baryłkę ptaszek wsysa swoim dziobem. Po spożyciu odczuwa chwalebne poczucie szczęścia. Ale kiedy ptak kontynuuje pogoń za pierwszym szczytem, szybko robi się ciemno. Jego ,,loty'' są krótsze, osiągają poziom mniej zawrotny, ostatecznie, uderzając o ziemię mocniej i boleśniej za każdym razem.       

Reżyser w filmie ukazuje prawdę na temat powyżej wymienionych używek; początkowo po zażyciu czujemy się dobrze, jesteśmy szczęśliwi, a to skutkuje tym, że zażywamy kolejny raz i kolejny, aż w końcu - uzależniamy się, tracimy kontrolę. Ta animacja jest przestrogą dla każdego człowieka, który chce zażyć, bądź zażywa takie substancje.Film jest przykładem teksu kultury, który można wykorzystać na maturze z języka polskiego przy motywach: samotność, uzależnienie, brak asertywności, ciekawość, marzenia, przyjemność, itp.

"Droga Bohaterek" - film animowany w ramach warsztatów poklatkowych

Film animacyjny „DROGA BOHATEREK”
wykonany przez nasze uczennice

I jest! 21.11.2018 na stronach internetowych została opublikowana „DROGA BOHATEREK” – animacja naszych uczennic: Angeliki Skiby, Patrycji Jastrzębskiej, Klaudii Deutryk (kl. 2 LW) oraz Joanny Gancarz, Moniki Naklickiej, Darii Kukiełki (kl. 4 TZ).

 W dniach 18.-19.10.2018 r. w Muzeum Fortyfikacji i Broni „Arsenał” w Zamościu sześć uczennic wraz z młodzieżą z I LO i II LO w Zamościu uczestniczyły w warsztatach animacji poklatkowej pod kierunkiem pani Magdaleny Bryll. www.poklatkowo.pl

Tematem przewodnim warsztatów była wystawa „Emancypantki i Patriotki - wizerunki walczących Polek XIX i XX wieku”, zaś efektem - stworzenie animacji w ramach projektu "Szlakiem Emancypantek i Patriotek" dofinansowanego ze środków Muzeum Historii Polski w ramach programu Patriotyzm Jutra.

Dziewczęta pracowały przy trzech stanowiskach do animacji po uprzednim przybliżeniu historii kobiet żyjących w XIX i XX w. Wspólnie przygotowywały scenariusz według własnych pomysłów, rozpisywały storyboardy, ustalały scenografię i postaci.

Życzymy powodzenia w przygodzie z animacją!

Opiekun: Aneta Słupczyńska

http://www.muzeumarsenal.pl/pl/307-warsztaty-animacji-poklatkowej-fotorelacja

http://muzeumarsenal.pl/pl/galeria/filmy

Ścieżka grywalizacyjna - październik 2018

Nowe działania w Ścieżce Grywalizacyjnej Filmoteki Szkolnej. Akcja!

Przypominamy! Młodzież ZSP Nr 5 w Zamościu kolejny raz uczestniczy w ogólnopolskim projekcie edukacyjnym Filmoteka Szkolna. Akcja! W ramach projektu w bieżącym roku szkolnym przystąpiliśmy do Ścieżki Grywalizacyjnej. Każdego miesiąca do organizatorów ogólnopolskiego programu edukacyjnego przesyłamy szczegółowe sprawozdanie z realizacji działań filmowych. Za właściwe wykonanie odpowiednich działań edukacji filmowej (zgodnie z regulaminem) otrzymujemy srebrne odznaki, natomiast za zdobycie trzech odznak srebrnych - jedną złotą.

W bieżącym roku szkolnego 2018/2019 zdobyliśmy już 5 wirtualnych odznak. Brawo! 

W listopadzie organizatorzy projektu na stronie Filmoteki Szkolnej. Akcja! zamieścili tabelę punktową za miesiąc październik szkół uczestniczących w Ścieżce Grywalizacyjnej. Organizatorzy akcji opisali realizację działań naszych młodych filmowców ZSP Nr 5 w Zamościu na stronie Filmoteki Szkolnej. Akcja! Zajrzyjcie na filmowe.ceo.org.pl

A.S.

LINK Z OPISEM PAŹDZIERNIKOWYCH DZIAŁAŃ:

https://filmowe.ceo.org.pl/aktualnosci/oto-jak-udanie-rozpoczeliscie-rok-szkolny

Warsztaty filmowe - plakaty filmowe do filmu "Jestem zły" w klasie 1 LW

03.12.2018 r. w klasie 1 LPW odbyły się warsztaty na temat plakatów filmowych. Tematem przewodnim okazał się film "Jestem zły" Grzegorza Packa. Zobaczcie efekty pracy naszych kolegów!

lekcja filmowa w klasie 1 LPW "Jestem zły" G. Packa

Dzisiaj - 26.11.2018 r. na lekcji filmowej rozmawialiśmy o krótkometrażowym filmie "Jestem zły" Grzegorza Packa.

Lekcja filmowa - "Jestem zły" G. Packa

Dnia 26.11.2018 r. w klasie 1LPW na lekcji filmowej miała miejsce dyskusja na temat filmu "Jestem zły" Grzegorza Packa.

lekcja filmowa w klasie 3 LPW - "Ferdydurke"

Dzisiaj - 27.11.2018 r. na lekcji filmowej rozmawialiśmy o filmie "Ferdydurke".

Lekcja filmowa - "Ferdydurke" 

Dnia 27.11.2018 r. w klasie 3 LPW na lekcji filmowej miała miejsce dyskusja na temat filmu "Ferdydurke" (w wersji teatralnej). Porównywaliśmy fragmenty tekstu z filmem.

lekcja filmowa w klasie 3 LPW - "Schody"

Dzisiaj - 20.11.2018 r. na lekcji filmowej rozmawialiśmy o krótkometrażowym filmie "Schody".

Lekcja filmowa - "Schody" S. Schabenbecka

Dnia 20.11.18 r. w klasie 3 LPW na lekcji filmowej miała miejsce dyskusja na temat filmu "Schody" S. Schabenbecka.
Czarno-biała ekranizacja Stefana Schabenbecka przedstawia życiową wędrówkę postaci widniejącej w filmie. Na początku drogi bohater przechodzi obok napisu z drukowanych liter tworzących napis "SCHODY". Uważnie mu się przygląda, analizując każdą literę z osobna. Zmierzając dalej, widzi strzałkę wskazującą na schody. Anonimowa postać z dumą podąża przez pierwsze schodki - szerokie i długie(symbolizują  one łatwość początkowego okresu życia człowieka). Im dalej ludzik idzie tym bardziej stopnie są węższe - mogą one symbolizować trudności napotykane przez człowieka wraz z rozwojem wieku. Schody prowadzą coraz wyżej oraz krzyżują się. Postać gubi się między nimi, rozgląda się, nie wie, w którym kierunku zmierzać - symbolizuje to życiowe rozterki każdego człowieka. Bohater wchodzi i schodzi ze schodów. Schodzenie symbolizuje łatwości w życiu  każdego człowieka, zaś wchodzenie - pokonywane trudności. Jest to wspaniała metafora życia - każdy człowiek podejmuje walkę i pokonuje kolejne drogi. Występuje w tym miejscu nawiązanie do mitologicznej opowieści o Syzyfie, który ukarany przez bogów, musiał toczyć wielki kamień pod górę.  Z biegiem czasu postać traci siły porusza się powoli i idzie ze spuszczoną głową. Anonimowy bohater upada, lecz nie poddaje się i zmierza przez kolejne stopnie schodów. Jego upadek może oznaczać tracenie sił przez człowieka z biegiem lat. Pod koniec animacji uwidocznione są schody, na które z wielkim trudem wspina się bohater. Są one oświetlone przez światło padające z góry, nie mają one końca. Anonimowa postać zatrzymuje się na ostatnim schodku, kładzie się na nim i sama staje się częścią schodów, które pokonała.Wydaje się, że bohater osiągnął cel, jednak jednoczy się on z innymi postaciami przemienionymi stopnie. Odjazd kamery ukazuje plątaninę schodów, które nie mają końca. Symbolizują one życia wielu ludzi, a także labirynt występujący w życiu każdego człowieka w postaci trudności, z którymi człowiek mierzy się  na co dzień. Schody to streszczenie życia człowieka, bohater ciągle wędruje (homo viator). I choć zastaje na drodze wiele przeszkód, to wie, że nie może się cofnąć i zacząć od nowa. Zawsze podnosi się i idzie dalej. Występująca w filmie muzyka nadaje charakteru animacji.  Wraz z przebiegiem wydarzeń, zmienia się jej tempo i głośność. Moim zdaniem reżyser filmu ukazuje bardzo dobre odzwierciedlenie życiowej wędrówki człowieka. Cała sceneria trzyma w napięciu, mimo że sceny powtarzają się. Spowodowane jest to ścieżką dźwiękową. Film jest sam w sobie skromny, nie ma żadnych kolorów czy przesadnych dodatków. Nawet postać przemierzająca setki schodów niczym szczególnym się nie wyróżnia. Nadaje to filmowi uniwersalny wymiar.

Karol K., klasa 3 LPW