Adaptacja filmowa - "Wesele" A. Wajdy

Dnia 28 maja 2019 roku klasa 2 LPW odbyła lekcje z języka polskiego. Lekcja dotyczyła filmu reżysera Andrzeja Wajdy z 1973 roku pt. „Wesele”. Jest listopadowa noc. Akcja filmu jest bardzo dynamiczna. Rozpoczyna się od wyjazdu państwa młodych i całego orszaku weselnego spod Kościoła Mariackiego w Krakowie. Potem w domu bronowickiego Gospodarza rozpoczyna się wesele Panny Młodej i Pana Młodego - dziewczyny wywodzącej się z ludu i inteligenta. Z wiejskiej chaty dobiegają dźwięki weselnej muzyki. Zebrani goście ubrani są w krakowskie stroje ludowe. Na środku izby stoi zastawiony stół, w rogu biurko, a nad nim wisi fotografia „Wernyhory” i reprodukcja „Bitwy pod Racławicami”. Nad drzwiami wejściowymi wisi ogromny obraz Matki Boskiej Ostrobramskiej, a nad drzwiami, prowadzącymi do alkierza- obraz Matki Boskiej Częstochowskiej. Czepiec przekonuje Dziennikarza , że chłopi są bardzo wartościową warstwą społeczną, codziennie czytają gazety, są ciekawi świata. Z kolei Dziennikarza interesuje tylko odpoczynek na wsi i nie chce rozmawiać o polityce. Klimina, chłopka, żartuje i flirtuje z mężczyznami. Pan Młody zachwyca się swoją wybranką. Rozmarzony Poeta romansuje zaś z piękną Maryną. Na weselu pojawia się Żyd, karczmarz krytykuje chłopomanię Pana Młodego i stwierdza, że jest on jedynie przebrany w chłopską sukmanę, którą następnego dnia  porzuci. Pan Młody jednak nie ustaje w zachwytach nad urokami wsi i swojej prostej żony. We dworze pojawia się również piękna Rachela, córka karczmarza. Wszyscy zaczynają rozmawiać o sztuce. Poeta opowiada Gospodarzowi o swoich artystycznych planach, nazywa siebie „żurawcem”, który rzadko bywa w rodzinnym kraju. Czepiec zaś doradza mu, by poślubił chłopkę. Pomiędzy Czepcem i Żydem wybucha spór o zaległy dług. O pieniądze za dzierżawę karczmy upomina się również Ksiądz. Gospodarz zaś przypomina im o strasznej rzezi, której chłopi dopuścili się niedawno na ziemianach. Pan Młody stwierdza jednak, że wydarzenie to zatarło się już w pamięci szlachty i znowu może nastąpić pojednanie pomiędzy warstwami. O północy w izbie zjawia się Chochoł. Isia próbuje go bezskutecznie przegonić. Niedługo po tym Marysi ukazuje się Widmo zmarłego narzeczonego. Kiedy Dziennikarz wychodzi na chwilę, żeby ochłonąć z zabawy, widzi Stańczyka. Z kolei Poecie ukazuje się Rycerz. Pan Młody zaś doznaje widzenia Hetmana Branickiego. Dziad natomiast spotyka się z Jakubem Szelą, przywódcą rzezi galicyjskiej z 1846 roku. Każdy z gości weselnych szczerze rozmawia ze „swoim” widmem. Goście są pijani i zmęczeni. Gospodarz po przebudzeniu nic nie pamięta, Czepiec jednak grozi, że jeśli szlachta nie pójdzie z chłopami, krwawo się z nią rozprawią.  Chochoł nakazuje Jaśkowi, żeby wyjął z ich rąk kosy i broń. Chochoł gra na skrzypcach, a wszyscy zaczynają poruszać się w takt muzyki. Andrzej Wajda stanął na wysokości zadania i dał wspaniały filmowy obraz sztuki Stanisława Wyspiańskiego. Udało mu się zekranizować dramat, którego naturalnym środowiskiem jest scena i teatr. Doskonale powiela przeprowadzone przez Wyspiańskiego studium psychologiczne postaci, które w filmie oprócz wypowiedzi zintensyfikowane jest kostiumami i zabiegami charakteryzatorskimi. Film został znakomicie zaprojektowany, konstrukcja jest zwarta, pełna napięcia i dynamizmu, rewelacyjnie odtwarza ten niezwykły nastrój dramatu Wyspiańskiego.

Natalia W.,  Ewa W. - klasa 2 LPW