BLOG FILMOWY 1 LPW i uczniów ZSP Nr 5 im. Józefa Piłsudskiego w Zamościu: grudnia 2017

niedziela, 31 grudnia 2017

Świąteczny film klasy 1 LPW - "Wigilia klasowa"

Film - "Wigilia klasowa"

22.12.2017 r. w klasie 1 LPW odbyła się klasowa Wigilia. Obejrzyjcie filmik przygotowany przez nasze koleżanki - Justynę S. i Klaudię F.

Muzyka "Jingle bells" pochodzi z prywatnej listy! 😄

sobota, 30 grudnia 2017

Recenzje w ramach konkursu "Nakręć się!" 2017

S. Różewicz "Świadectwo urodzenia" Źródło filmu: www.youtube.com

Przypominamy Wam dwie recenzje z lutego 2017 w ramach konkursu "Nakręć się!": do filmu "Cześć Tereska" R. Glińskiego napisaną przez Angelikę G. i finałową recenzję Filmoteki Szkolnej. Akcja! do filmu "Świadectwo urodzenia" S. Różewicza napisaną przez Julię P. Miłej lektury!

Recenzje w ramach konkursu "Nakręć się!" 2017

Krzywda rodzi zemstę!

W drzwiach klatki schodowej dwie dziewczyny. Młodsza na nogach ma rolki i uśmiechnięta głośno mówi „Cześć Tereska!”. Starsza (zapłakana) nie odpowiada. Czyżby zmierzyła się z własną przeszłością? Czyżby do złudzenia przypominała siebie sprzed lat? To ostatnia sekwencja skazanej na osamotnienie tytułowej bohaterki Roberta Glińskiego.

„Cześć Tereska”, bo o nim mowa, urzekł mnie urodą fotograficzną. Biało-czarne kadry podsyciły charakter filmu. Szary, wręcz czarny kolor podkreślił smutną atmosferę. Reżyser przy pomocy monochromatycznej kolorystyki uchwycił ubóstwo i brak perspektyw na przyszłość rodziny mieszkającej w blokowisku lat 90. Widać jak rodzina, w której ojciec nadużywa alkoholu, zmierza ku upadkowi. Tereska z kolei narażona jest na naruszanie intymności przez inwalidę Edzia. W rezultacie z niewinnej dziewczynki, uczęszczającej na lekcje chóru kościelnego, przeobraża się w pannicę bez jakichkolwiek barier moralnych. Tereska zaintrygowała mnie bez reszty. Kto mógłby spodziewać się, że aniołek (spokojna dziewczynka podczas pierwszej komunii) zacznie arogancko odnosić się do swoich rodziców, zapali papierosa, wypije na cmentarzu wino, czy doświadczy „pierwszego zbliżenia”? A wszystko pod wpływem energicznej koleżanki Renaty ze szkoły krawieckiej. Nie spodziewałam się jednak tragicznego w skutkach zakończenia.

Film w całości oddał moją wizję pesymistycznego oraz bardzo realistycznego spostrzegania świata. Od zawsze wiedziałam, że alkohol i brak czasu dla dzieci działają destrukcyjnie. Uważam, że z tego powodu Gliński swój scenariusz powierzył nastolatkom (Aleksandrze Gietner i Karolinie Sobczak – podopiecznym ośrodka wychowawczego). Dziewczyny odegrały same siebie. Na kliszy filmowej pozostawiły autentyczne doświadczenia, problemy, a nawet sposób wypowiadania się. Tereska jednak przeszła przyśpieszoną szkołę życia - zaraziła się złem. Niestety, życie dopisało do jej filmowego scenariusza kolejne kadry – A. Gietner przebywa w więzieniu. Jak sama mówi w „Pytaniu na śniadanie” w 2012 r.: „Za kratkami siedzę za włamania, kradzieże i napady". Nie zmienił jej nawet mąż i fakt urodzenia córeczki. A szkoda…

Reżyser w „Cześć Tereska” dotyka krzywdy doświadczanej przez młode osoby. Tereska przekonuje się, że przyjaźń Renaty nic dla niej nie znaczy, staje się też ofiarą brutalnego gwałtu kolegi z osiedla. W konsekwencji płaci złem za zło. Stąd być może dominacja barw szarych – życie nastolatków wielkomiejskich blokowisk przecież często jest szare, smutne i przepełnione marazmem! Niejednokrotnie rodzice nie poświęcają dzieciom uwagi, więc coraz częściej egzystują dysfunkcyjne rodziny moralnie upadłych Teresek (pijany ojciec, zapracowana matka, brak innych niż oglądanie telewizji zajęć). Żywię nadzieję, że film Glińskiego spowolni szerzenie się patologii – zaciągnie hamulec rozprzestrzeniania się krzywdy rodzącej zemstę.

Angelika G.

Wojna oczami najmłodszych

Wojna to etap historii, a od historii nie można uciec. Historię należy rozumieć i pielęgnować. Temat wojny dla jednych twórców jest bardzo tkliwy, a dla innych - niezwykle interesujący.

Jak z tematyką wojenną poradził sobie Stanisław Różewicz?

Wydaje mi się, że reżyser wyszedł obronną ręką. Jego „Świadectwo urodzenia” nie jest gatunkiem biograficznym ukazującym kolejnego bohatera polskiej historii. Różewicz zwraca uwagę na szarych ludzi zmuszonych do walki z wojenną codziennością. Szarymi ludźmi są dzieci – ofiary wojny. Ich oczami widziałam skutki okupacji hitlerowskiej.

Reżyser przedstawia wycinek z życia małych bohaterów w formie półgodzinnych nowel: „Na drodze”, „List z obozu” oraz „Kropla krwi”. Każda opowieść to wycinek losu innego dziecka. Dorośli schodzą tu na drugi plan. Pełnią jedynie rolę tła do historii Jaśka, braci i Mirki - dotkniętych wojną, doświadczanych niezwykle trudnymi sytuacjami, z którymi musieli się zmierzyć. Ramy stabilnej egzystencji zanikły. Dzieci zostały rzucone w nową rzeczywistość. Z każdej strony grozi im niebezpieczeństwo. Samoloty, pędzące w popłochu konie z furmankami, wrogie w lesie czołgi. Widok zła jest przerażający. Zrujnowane, spalone i opuszczone domy, łapanki, obóz koncentracyjny, palone domostwa, strzelanie do ludzi. Ale co się stanie z dziećmi? Niestety, nie można udzielić jednoznacznej odpowiedzi.

Nowele nie mają swojej puenty. Nie wiem, jak potoczą się losy chłopca przedzierającego się w samotności przez las. Nie wiem, czy buty ojca nastoletniego Zbyszka, darowane jeńcowi wojennemu, ocalą go od wywózki w nieznane? A co z życiem żydowskiej dziewczynki? Czy stanie się przedstawicielką aryjskiej rasy? Czy raczej zostanie w przyszłości kobietą z nową tożsamością wypracowaną w prowincjonalnym sierocińcu? Młodzi bohaterowie muszą dorosnąć - szybko, smutno i bardzo boleśnie! Wojna przemianowała ich dotychczasowe doświadczenia. Nie ma tu jednak płaczu, a łzy pojawiają się sporadycznie (u Jasia w finalnej scenie). Widz zwraca uwagę na szczegóły, gesty, na indywidualnych bohaterów, których w filmie jest przecież niewielu. Co więc zauważam? Ascetyzm! Monochromatyczne barwy! Realizm! Moralistyczną wizję człowieka! Prostotę przestrzeni!

Sądzę, że forma dla Różewicza jest wyrazem myśli w ukazywaniu rzeczywistości obrazu filmowego. W „Świadectwie urodzenia” istotną rolę odgrywa symbolika. Każdy najmniejszy gest mocno oddziałuje na widza. Słowa, na które nie zwróciłabym uwagi, gdyby wypowiadali je dorośli, w ustach dzieci są wymowne i uderzające. Podobnie jest z przedmiotami i przestrzenią. Jaś stoi samotnie pośrodku wysokich milczących drzew. Niemiec rzuca kromkę chleba do rynsztoka (Zbyszek położył ją na krawężniku dla więźnia), uderza chłopca w twarz, a żywność wysypuje z torby. Dziecięcy bohaterowie są osamotnieni, przerażeni i zagrożeni w wojennej rzeczywistości wykreowanej przez dorosłych.

Julia P.

Konkurs "Nakręć się!" 2018

Przed Wami kolejny konkurs filmowy "Nakręć się!". Macie do wyboru dwie wersje konkursu: etiudę filmową i recenzję. Ostateczny termin: 31.01.2018 r. Powodzenia!

Bezpośredni link do strony konkursowej:
http://filmotekaszkolna.pl/akcja/dzialania-w-projekcie/konkursy-nakrec-sie

czwartek, 28 grudnia 2017

Hejnał z Krakowa - krótkie filmiki

Filmik - "Hejnał z Krakowa"

Jedna z osób z naszej szkoły była dzisiaj, tj. 28.12.2017 r. w Krakowie - mieście artystów. Obejrzyjcie krótkie filmiki - czyż hejnał nie jest wspaniały?! Popatrzcie także na szopki! Cudne!

Filmik - "Wieczorny hejnał z wnętrza Wieży Mariackiej"

środa, 27 grudnia 2017

Webinarium "Jak przeprowadzić warsztat animacji poklatkowej?"

18.12.2017 r. nasza opiekunka uczestniczyła w webinarium dla nauczycieli. Temat wirtualnego spotkania brzmiał "Jak przeprowadzić warsztat animacji poklatkowej?" Webinarium zorganizowało CEO. Podajemy kilka ciekawych wskazówek (zdjęcia i linki).

Linki z ciekawymi animacjami poklatkowymi:

https://www.youtube.com/watch?v=wMcT2OOo9oQ

https://www.youtube.com/watch?v=9JfKzg1g01E

Linki z legalną muzyką:

https://creativecommons.org/about/program-areas/arts-culture/arts-culture-resources/legalmusicforvideos/

http://freemusicarchive.org/

czwartek, 21 grudnia 2017

Przedświąteczny maraton filmowy

Dzisiaj, tj. 21.12.2017 r. w naszej szkole (w czytelni szkolnej) odbył się maraton filmowy. W przedświątecznej projekcji filmów uczestniczyły klasy: 1 LPW, 2 LPW, 3 TZ, 3 TARM, 4 TGW, 4 TAM.

Przedświąteczny maraton filmowy

W przedświątecznym maratonie filmowym (trwającym kilka godzin) oglądaliśmy bardzo interesujące i ambitne filmy klasyki polskiego kina oparte na kanwie tekstów literackich: "Rękopis znaleziony w Saragossie" W. Hasa - dwie części, "Sanatorium pod Klepsydrą" W. Hasa oraz "Brzezinę" A. Wajdy.

Cudnie!

Kilka słów o filmach z maratonu:
Zbigniew Cybulski w "Rękopisie znalezionym w Saragossie" (według powieści Jana Potockiego) zagrał komiczną rolę - Alfonsa van Wordena, kapitana gwardii walońskiej w Hiszpanii. Podczas podróży przez góry Sierra Morena jest kuszony przez tajemnicze istoty. W filmie zauważyliśmy komplikację wątków oraz wydłużający się czas. Muzyka Krzysztofa Pendereckiego zachwyciła nas.

W "Sanatorium pod Klepsydrą" (według opowiadań Brunona Schulza) widzieliśmy obrazy rozkładu marzeń - zżeranych przez robaki wypchanych ptaków ojca. To, co miało być snem, wydaje się być realnością. Przeciwko inwersji czasowej buntuje się Józef - syn Jakuba. Powoli rozumie (podobnie jak Alfons), że rozpad to cecha rzeczywistości, wyobraźni i fikcji.

Kluczem w zrozumieniu filmów Hasa jest sfera pośrednictwa między rzeczywistością a fikcją.

Nieco inaczej patrzyliśmy na "Brzezinę" (według opowiadania Jarosława Iwaszkiewicza). Świat Bolesława i Stanisława postrzegaliśmy przez pryzmat śmierci i życia w kontekście tzw. "cytatów malarskich".

Dzięki maratonowi od dzisiaj inaczej patrzymy na filmy polskiego kina.

A.S.