Lekcja edukacji filmowej - "Brzezina" - kl. 4 TZ

Dzisiaj - 25.01.2019 r. na lekcji filmowej rozmawialiśmy o filmie "Brzezina" Andrzeja Wajdy.

Lekcja edukacji filmowej - "Brzezina" A. Wajdy

Dnia 25.01.2019 r. w klasie 4 TZ  na lekcji edukacji filmowej miała miejsce dyskusja na temat filmu "Brzezina" A. Wajdy.

"Brzezina" – polski film fabularny w reżyserii Andrzeja Wajdy z roku 1970, ekranizacja opowiadania Jarosława Iwaszkiewicza pod tym samym tytułem. W scenach kręconych w leśniczówce widoczny jest obraz Malczewskiego „Tanatos”.

Opis: "Brzezina" oparta jest na szeregu kontrastów i antynomii. Leśniczy Bolesław (Daniel Olbrychski) to człowiek zdrowy i silny, ale po śmierci żony całkiem pozbawiony chęci do życia. Pogrążony w żałobie bohater jest już "umarły dla świata", nieczuły na piękno i zamknięty w sobie. Odbija się to na jego córeczce Oli (Elżbieta Żołek). Koszmarna lalka ze zmasakrowaną twarzą, zapewne jedyna zabawka dziewczynki, to dość przerażający symbol jej dzieciństwa. Stanisław (Olgierd Łukaszewicz) jest przeciwieństwem Bolesława – entuzjastyczny i wesoły, pragnie chłonąć życie w każdej postaci. Przyczynę euforii widz poznaje nie od razu: mężczyzna ma gruźlicę i znajduje się w ostatnim stadium choroby, charakteryzującym się chwilową poprawą samopoczucia. Przyjechał ze szwajcarskiego sanatorium do leśniczówki brata tylko po to, by umrzeć. Paradoksalnie, pojawienie się brata ożywia posępny dom Bolesława. Stanisław sprowadza do leśniczówki fortepian, zabawia samotną Olę i zaczyna romansować z namiętną chłopką Maliną (Emilia Krakowska), narzeczoną miejscowego osiłka Michała (Marek Perepeczko). Zachłanne pragnienie życia jest jednak od początku silnie naznaczone cieniem śmierci. Trupio blada twarz gruźlika zdradza ciężką chorobę, szeroki uśmiech przypomina grymas z upiornej maski, a wychudzone ciało wygląda żałośnie w porównaniu z imponującą tężyzną drwala Michała. Przedstawiając powolny proces umierania, Wajda nie tworzy jednak filmu skrajnie pesymistycznego, przesyconego wyłącznie bólem i smutkiem. Śmierć Stanisława zostaje wpisana w mit cyklicznej odnowy, mający swoje źródło w przyrodzie. "Brzezina" rozpoczyna się od panoramy ponurego, śnieżnego krajobrazu, jednak w miarę rozwoju akcji zima ustępuje pięknej, rozkwitającej wiośnie. Przyroda obumarła, ale wraz z nową porą roku ożywa na nowo. Analogiczny proces zachodzi również w bohaterze "Brzeziny": po śmierci Stanisława Bolesław przezwycięża kryzys, powraca do życia i wraz z córką wyjeżdża z leśniczówki.

Bibliografia:https://culture.pl/pl/dzielo/brzezinahttps://pl.wikipedia.org/wiki/Brzezina_(film)http://www.filmpolski.pl/fp/index.php?film=12218

Karolina S., kl. 4TZ